Ο περίφημος ευγενής Δον Κιχώτης από τη Μάντσα

«Σε ένα μέρος της Μάντσα (Καστίλλη –Λα Μάντσα), του οποίου το όνομα δε θέλω να θυμάμαι, εδώ και όχι πολύ καιρό , ζούσε ένας ευγενής από ‘κείνους που έχουν κοντάρι στην κονταροθήκη, παλιά ασπίδα, κοκκαλιάρικο ψωράλογο, και γρήγορο κυνηγόσκυλο.» (η πρώτη φράση από τον Δον Κιχώτη).

Έτσι ξεκινά το πιο ξακουστό μοντέρνο μυθιστόρημα. Έργο κλασσικό ,ο Δον Κιχώτης άρχισε να γράφεται από τον Μ. Θερβάντες στα τέλη του 16ου αιώνα. Θεωρείται έργο αθάνατο και ιστορικό ντοκουμέντο της εποχής του. Εκδόθηκε σε δύο μέρη ,το 1605 και το 1615 και είναι το μυθιστόρημα που σημάδεψε την ισπανική λογοτεχνία αλλά και τη νεότερη δυτική λογοτεχνία γενικότερα.

Το έργο περιγράφει τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή που έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό , αρχίζει να πιστεύει ότι είναι και αυτός ιππότης και αυτοονομάζεται Δον Κιχώτης. Μαζί με το γέρικο άλογό του ,τον Ροσινάντε ,φορώντας μια παλιά στολή ιππότη ξεκινά μόνος του τις περιπλανήσεις του. Τραυματίζεται όμως και επιστρέφει στο σπίτι του. Λίγο καιρό αργότερα , πείθει το γείτονά του ,Σάντσο Πάντσα ,να τον ακολουθήσει και του υπόσχεται ένα μερίδιο σε ένα νησί. Έτσι οι δυο τους βάζουν μπρος για τις περιπέτειες τους χωρίς όμως να έχουν καλή κατάληξη. Ο Δον Κιχώτης είναι ερωτευμένος με μια νεαρή γειτόνισσά του. Βεβαίως η Δουλτσινέα (έτσι την ονομάζει) δεν εμφανίζεται καθόλου στο έργο. Ο Δον Κιχώτης και ο συνταξιδιώτης του γίνονται αντικείμενα γέλιου και χλευασμού. Στο τέλος επιστρέφουν έχοντας λογικευθεί κατά κάποιον τρόπο.

Η πρόθεση του Θερβάντες στο μυθιστόρημα είναι η σάτιρα των ιπποτικών βιβλίων. Στην πραγματικότητα ,όμως, θέλει να φέρει στην επιφάνεια τη σύγκρουση των μεγάλων ιδανικών του ανθρωπίνου γένους με τη σκληρή και μίζερη πραγματικότητα, στην οποία ζει.

Ο Δον Κιχώτης ενσαρκώνει τις αξίες του πνεύματος ,τον ιδεαλισμό που είναι παρ’ όλα αυτά καταδικασμένος να περιγελάται. Από την άλλη ο Σάντσο συμβολίζει τον υλισμό ,τον πρακτικό τρόπο αντιμετώπισης της ζωής.

Ως προς το χαρακτήρα ο Δον Κιχώτης είναι ένας ευγενής που διακρίνεται στο περιβάλλον του. Όλα όμως τα ιδανικά και οι αξίες του μένουν ανενεργά γιατί ο ήρωας δεν ξέρει πώς να τα χρησιμοποιήσει στην υπηρεσία λογικών σκοπών. Αντιγράφει μόνο πιστά τα ιπποτικά αναγνώσματα.

Στη σημερινή εποχή, που όλα όσα ανέχεται ο σύγχρονος άνθρωπος, γίνονται «μάλλον» για το συμφέρον του, η φυγή από τη θλιβερή πραγματικότητα μοιάζει με λύτρωση. Έτσι ,σήμερα, ο Δον Κιχώτης γίνεται μια μορφή που μας παρακινεί να ξεσηκωθούμε. Να εγκαταλείψουμε το αντιηρωικό παρόν ,τη μονοτονία και τη ρουτίνα της σημερινής ζωής. Μας οδηγεί εκεί που μπορούμε να ζήσουμε δυνατά, με περιπέτεια, μας ξαναχαρίζει τον ενθουσιασμό. Ο αγώνας του Δον Κιχώτη μας διδάσκει πώς να ξανακερδίσουμε τη ζωή ,πώς να εξανθρωπίσουμε την κοινωνία. Σε μια περίοδο που έχει παρακμάσει η εσωτερική ανθρώπινη δύναμη ,η καθημερινότητα, επιβάλλεται να μετατρέπεται σε γεγονός υψίστης σημασίας.

Ο Δον Κιχώτης ,θρηνεί το τέλος της περιπέτειάς του εξαιτίας της «διαβολικής επινόησης» της πυρίτιδας. Ο ιπποτικός ενθουσιασμός του δικαίως κόβεται. Κατ’ επέκταση, η νέα εποχή προβάλλει με ωμότητα την υπεροχή των τεχνικών μέσων, αφανίζει την ατομική αξία και συγχρόνως απαντά με την ανωνυμία στην αναζήτηση φίλων για κοινούς αγώνες. Οπότε τίθεται το ερώτημα:«Είναι δυνατό ,άραγε, να διατηρηθεί μια αγωνιστική στάση απέναντι σε ένα κόσμο που δεν προτάσσει αντίπαλο;»

Ασπασία Κόκκινου

____________________________

http://www.universitypress.gr/

SOS ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

https://www.facebook.com/groups/177703992421210/
Στηρίζουμε το δίκαιο Αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής κατά της εξόρυξης χρυσού που αυτό απλά σημαίνει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ της πανέμορφης Χαλκιδικής.
Δηλώστε ενδιαφέρον να πάμε ένα, δυο, πέντε δέκα ή και εκατό λεωφορεία με μαύρες σημαίες να διαδηλώσουμε και να συμπαρασταθούμε στο σταμάτημα της επερχόμενης περιβαλλοντικής καταστροφής.... που σειρά έχουν και άλλες περιοχές της Ελλάδας...
Σκουριές σημείο καμπής για το μέλλον....
Λέμε ΝΑΙ στην αεροφόρα ανάπτυξη της περιοχής - ΟΧΙ στην λεηλασία από τα ντόπια και ξένα μεγαλοσυμφέροντα....

Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι

 «..δεν είδα ποτέ γυναίκες μέσα ή γύρω από το διαμέρισμά του…» 

Λάθος τα ξέρουμε; 

 Charles Bukowski FILE: 140-35907 

Το 1968 ήταν η χρονιά της μεγάλης αμφισβήτησης. Η συντηρητική Αμερική αδυνατούσε να καταλάβει τι συμβαίνει, πώς προέκυψε αυτή η αντίδραση, και πώς να την ελέγξει. Το FBI, εκφραστής αυτής της ανησυχίας, προσπαθούσε να καταλάβει πώς συνδέονται αυτές οι νέες ιδέες μεταξύ τους. Η υπηρεσία αδυνατούσε να πιστέψει ότι είχε μπει ένας νέος αέρα στη χώρα, ο οποίος σάρωνε τα πάντα, και επέμενε ότι κάπου υπάρχει ένας ή έστω, κάπου, λίγοι αρχηγοί. 

 Προκειμένου να βρει τον φταίχτη για όλα αυτά, παρακολουθούσε χιλιάδες πολίτες, «δικαίως», και πάρα πολλούς, αδίκως. Δεν χρειαζόταν να είσαι παρανοϊκός για να πιστεύεις ότι καταγράφονται οι συνομιλίες σου, ή ότι ρωτάνε τους γείτονές σου για το τι κάνεις τα βράδια. Οι πρώτες επιλογές ήταν, αναμενόμενα, καλλιτέχνες που εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις, ακόμη και αν αυτές δεν ήταν διαφωνίες πολιτικές. Ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες ήταν ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, ο οποίος είχε τραβήξει τα βλέμματα με τη στήλη του σε τοπικό ταμπλόιντ χίπικης ατμόσφαιρας, που περιέγραφαν μια άστατη ζωή, και η περιγραφή του εαυτού του από τον ίδιο: «ένας πορνόγερος», ενώ την ίδια εποχή δούλευε στο ταχυδρομείο του Λος Άντζελες. 

 Το bukowski.net έχει σκανάρει και τις 113 σελίδες από τον φάκελο του FBI και τις παραδίδει στο κοινό. Τι συμπέρασμα βγαίνει; Ότι λίγα πράγματα κατάφεραν να καταλάβουν. Οι γείτονες μιλάνε για έναν ήσυχο άντρα, που δεν ανακατευόταν στις ζωές τους. Όχι, δεν έβλεπαν γυναίκες να μπαινοβγαίνουν. 

Πέρασε κάποιες νύχτες σε κελί, μεθυσμένος. Παντρεύτηκε, πήγε δύο χρόνια σε κολέγιο. Σε συνέντευξη με το FBI είπε ότι οι στήλες του στο Tabloid "Open City" ήταν «ένα μίγμα πραγματικότητας και φαντασίας» και ότι η πρόζα είναι «εξαιρετικά εξιδανικευμένη για να δώσει στην ιστορία περισσότερο ζουμί.» O Μπουκόφσκι μέσα από φωτογραφίες 

Από το bukowski Aπόσπασμα από το «Γυναίκες» «Ήμουν αυτό που λένε αισθηματίας. Συγκινιόμουν με ένα σωρό χαζά πράγματα: γυναικεία παπούτσια κάτω από ένα κρεβάτι, μια ξεχασμένη φουρκέτα στο νεροχύτη, από τον τρόπο που έλεγαν «πάω να κατουρήσω», από τις κορδέλες τους, όταν τις έβλεπα να διασχίζουν το δρόμο 1.30 το απομεσήμερο, από τα ατέλειωτα βράδια του συντροφικού πιοτού, από τους καβγάδες, τις ψιλοκουβέντες, τότε που σκέφτεται κανείς την αυτοκτονία. Και ακόμα έλιωνα όταν ένιωθα να συντελείται το θαύμα, όταν καθόμουν μαζί τους στο αμάξι μου, όταν αναθυμιόμουν τους έρωτές μου στις 3 τα ξημερώματα, όταν μου έλεγαν ότι ροχαλίζω, όταν άκουγα τα ροχαλητά τους, όταν μόνος μου σε ένα εστιατόριο διάβαζα την εφημερίδα μου και ήθελα να ξεράσω γιατί σκεφτόμουν πως τώρα είναι παντρεμένη με έναν διανοητικά ανάπηρο οδοντίατρο. Όταν έπινα, όταν χόρευα. Όταν φλέρταρα, όταν φλέρταραν. Όταν κοιμόμουν μαζί τους...» «Και η αγάπη;» Ρώτησε η Βάλερι. «Η αγάπη δεν παρουσιάζει προβλήματα σε εκείνους που ξέρουν να αντέξουν την ψυχική φόρτιση. Είναι σαν να προσπαθείς να κουβαλήσεις έναν σκουπιδοτενεκέ στην πλάτη σου πάνω από ένα ποτάμι αφρισμένα κάτουρα.» «Οι ερωτευμένοι συχνά είναι νευρωτικοί, επικίνδυνοι. Χάνουν κάθε αίσθηση προοπτικής και χιούμορ. Γίνονται υστερικοί, ψυχωτικοί, ανιαροί. Καμιά φορά γίνονται και δολοφόνοι.» «Έτσι και αλλιώς οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αδιέξοδες. Μόνο οι δυο πρώτες βδομάδες έχουν ενδιαφέρον, μετά τα πράγματα γίνονται επίπεδα, πλαδαρά. Οι μάσκες πέφτουν και εμφανίζονται τα αληθινά πρόσωπα: τρελοί, ηλίθιοι, παρανοϊκοί, εκδικητικοί, σαδιστές, δολοφόνοι. 

Η σύγχρονη κοινωνία έχει δημιουργήσει ανθρώπους που κατασπαράσσουν ο ένας τον άλλον. Κανίβαλοι. Τα πάντα μοιάζουν με μονομαχία μέχρι θανάτου που διαδραματίζεται πάνω σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου... 

Η μεγαλύτερη διάρκεια που μπορούμε να ελπίζουμε για μια σχέση μας είναι δυόμισι χρόνια.» (Μετάφραση: Χρύσα Τσαλικίδου, εκδόσεις: Οδυσσέας) 

Αποσπάσματα από τον φάκελο του FBI 

Δηλώσεις των γειτόνων όταν ο Μπουκόφσκι έμενε στη διεύθυνση 5124 De Longpre Ave στο Λος Άντζελες «...δήλωσε ότι απ' όσο ξέρει ο ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ δεν είναι παντρεμένος και ότι δεν έχει δει ποτέ γυναίκες μέσα ή γύρω από το διαμέρισμά του. Δήλωσε ότι πιστεύει ότι δεν ξέρει αρκετά τον ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ για να σχολιάσει τον χαρακτήρα, τους συνεργάτες, τη φήμη του ή την αφοσίωση του και δήλωσε ότι δεν μπορεί να κάνει σχετικές συστάσεις για αυτό το θέμα.» «... δήλωσε ότι έμενε σε αυτή τη διεύθυνση για αρκετά χρόνια.

 Δήλωσε ότι ο ΧΕΝΡΙ ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ έμενε εκεί αλλά δήλωσε ότι δεν του μίλησε ποτέ και ότι ο ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ είναι πολύ ήσυχος και δεν άκουσε ποτέ θόρυβο από το διαμέρισμά του. Δήλωσε ότι αφού δεν ξέρει τον ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ, δεν μπορούσε να σχολιάσει την προσωπική ζωή του ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ.» Τι συμβαίνει; Διακριτικοί γείτονες; Ή ο μύθος ενός συγγραφέα χτίζεται μέσα από τα βιβλία ενός συγγραφέα; 

Πηγή: www.lifo.gr

ΕΡΤ - ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΦΩΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Θλιβερά ανθρωπάκια φιμώνουν

την Φωνή των Ελλήνων

με το κλείσιμο της ΕΡΤ!

ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!

Αδιανόητο να σιγήσει η Φωνή του Ελληνισμού της ΕΡΤ!

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος