Ο περίφημος ευγενής Δον Κιχώτης από τη Μάντσα

«Σε ένα μέρος της Μάντσα (Καστίλλη –Λα Μάντσα), του οποίου το όνομα δε θέλω να θυμάμαι, εδώ και όχι πολύ καιρό , ζούσε ένας ευγενής από ‘κείνους που έχουν κοντάρι στην κονταροθήκη, παλιά ασπίδα, κοκκαλιάρικο ψωράλογο, και γρήγορο κυνηγόσκυλο.» (η πρώτη φράση από τον Δον Κιχώτη).

Έτσι ξεκινά το πιο ξακουστό μοντέρνο μυθιστόρημα. Έργο κλασσικό ,ο Δον Κιχώτης άρχισε να γράφεται από τον Μ. Θερβάντες στα τέλη του 16ου αιώνα. Θεωρείται έργο αθάνατο και ιστορικό ντοκουμέντο της εποχής του. Εκδόθηκε σε δύο μέρη ,το 1605 και το 1615 και είναι το μυθιστόρημα που σημάδεψε την ισπανική λογοτεχνία αλλά και τη νεότερη δυτική λογοτεχνία γενικότερα.

Το έργο περιγράφει τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή που έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό , αρχίζει να πιστεύει ότι είναι και αυτός ιππότης και αυτοονομάζεται Δον Κιχώτης. Μαζί με το γέρικο άλογό του ,τον Ροσινάντε ,φορώντας μια παλιά στολή ιππότη ξεκινά μόνος του τις περιπλανήσεις του. Τραυματίζεται όμως και επιστρέφει στο σπίτι του. Λίγο καιρό αργότερα , πείθει το γείτονά του ,Σάντσο Πάντσα ,να τον ακολουθήσει και του υπόσχεται ένα μερίδιο σε ένα νησί. Έτσι οι δυο τους βάζουν μπρος για τις περιπέτειες τους χωρίς όμως να έχουν καλή κατάληξη. Ο Δον Κιχώτης είναι ερωτευμένος με μια νεαρή γειτόνισσά του. Βεβαίως η Δουλτσινέα (έτσι την ονομάζει) δεν εμφανίζεται καθόλου στο έργο. Ο Δον Κιχώτης και ο συνταξιδιώτης του γίνονται αντικείμενα γέλιου και χλευασμού. Στο τέλος επιστρέφουν έχοντας λογικευθεί κατά κάποιον τρόπο.

Η πρόθεση του Θερβάντες στο μυθιστόρημα είναι η σάτιρα των ιπποτικών βιβλίων. Στην πραγματικότητα ,όμως, θέλει να φέρει στην επιφάνεια τη σύγκρουση των μεγάλων ιδανικών του ανθρωπίνου γένους με τη σκληρή και μίζερη πραγματικότητα, στην οποία ζει.

Ο Δον Κιχώτης ενσαρκώνει τις αξίες του πνεύματος ,τον ιδεαλισμό που είναι παρ’ όλα αυτά καταδικασμένος να περιγελάται. Από την άλλη ο Σάντσο συμβολίζει τον υλισμό ,τον πρακτικό τρόπο αντιμετώπισης της ζωής.

Ως προς το χαρακτήρα ο Δον Κιχώτης είναι ένας ευγενής που διακρίνεται στο περιβάλλον του. Όλα όμως τα ιδανικά και οι αξίες του μένουν ανενεργά γιατί ο ήρωας δεν ξέρει πώς να τα χρησιμοποιήσει στην υπηρεσία λογικών σκοπών. Αντιγράφει μόνο πιστά τα ιπποτικά αναγνώσματα.

Στη σημερινή εποχή, που όλα όσα ανέχεται ο σύγχρονος άνθρωπος, γίνονται «μάλλον» για το συμφέρον του, η φυγή από τη θλιβερή πραγματικότητα μοιάζει με λύτρωση. Έτσι ,σήμερα, ο Δον Κιχώτης γίνεται μια μορφή που μας παρακινεί να ξεσηκωθούμε. Να εγκαταλείψουμε το αντιηρωικό παρόν ,τη μονοτονία και τη ρουτίνα της σημερινής ζωής. Μας οδηγεί εκεί που μπορούμε να ζήσουμε δυνατά, με περιπέτεια, μας ξαναχαρίζει τον ενθουσιασμό. Ο αγώνας του Δον Κιχώτη μας διδάσκει πώς να ξανακερδίσουμε τη ζωή ,πώς να εξανθρωπίσουμε την κοινωνία. Σε μια περίοδο που έχει παρακμάσει η εσωτερική ανθρώπινη δύναμη ,η καθημερινότητα, επιβάλλεται να μετατρέπεται σε γεγονός υψίστης σημασίας.

Ο Δον Κιχώτης ,θρηνεί το τέλος της περιπέτειάς του εξαιτίας της «διαβολικής επινόησης» της πυρίτιδας. Ο ιπποτικός ενθουσιασμός του δικαίως κόβεται. Κατ’ επέκταση, η νέα εποχή προβάλλει με ωμότητα την υπεροχή των τεχνικών μέσων, αφανίζει την ατομική αξία και συγχρόνως απαντά με την ανωνυμία στην αναζήτηση φίλων για κοινούς αγώνες. Οπότε τίθεται το ερώτημα:«Είναι δυνατό ,άραγε, να διατηρηθεί μια αγωνιστική στάση απέναντι σε ένα κόσμο που δεν προτάσσει αντίπαλο;»

Ασπασία Κόκκινου

____________________________

http://www.universitypress.gr/

SOS ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

https://www.facebook.com/groups/177703992421210/
Στηρίζουμε το δίκαιο Αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής κατά της εξόρυξης χρυσού που αυτό απλά σημαίνει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ της πανέμορφης Χαλκιδικής.
Δηλώστε ενδιαφέρον να πάμε ένα, δυο, πέντε δέκα ή και εκατό λεωφορεία με μαύρες σημαίες να διαδηλώσουμε και να συμπαρασταθούμε στο σταμάτημα της επερχόμενης περιβαλλοντικής καταστροφής.... που σειρά έχουν και άλλες περιοχές της Ελλάδας...
Σκουριές σημείο καμπής για το μέλλον....
Λέμε ΝΑΙ στην αεροφόρα ανάπτυξη της περιοχής - ΟΧΙ στην λεηλασία από τα ντόπια και ξένα μεγαλοσυμφέροντα....

Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι

 «..δεν είδα ποτέ γυναίκες μέσα ή γύρω από το διαμέρισμά του…» 

Λάθος τα ξέρουμε; 

 Charles Bukowski FILE: 140-35907 

Το 1968 ήταν η χρονιά της μεγάλης αμφισβήτησης. Η συντηρητική Αμερική αδυνατούσε να καταλάβει τι συμβαίνει, πώς προέκυψε αυτή η αντίδραση, και πώς να την ελέγξει. Το FBI, εκφραστής αυτής της ανησυχίας, προσπαθούσε να καταλάβει πώς συνδέονται αυτές οι νέες ιδέες μεταξύ τους. Η υπηρεσία αδυνατούσε να πιστέψει ότι είχε μπει ένας νέος αέρα στη χώρα, ο οποίος σάρωνε τα πάντα, και επέμενε ότι κάπου υπάρχει ένας ή έστω, κάπου, λίγοι αρχηγοί. 

 Προκειμένου να βρει τον φταίχτη για όλα αυτά, παρακολουθούσε χιλιάδες πολίτες, «δικαίως», και πάρα πολλούς, αδίκως. Δεν χρειαζόταν να είσαι παρανοϊκός για να πιστεύεις ότι καταγράφονται οι συνομιλίες σου, ή ότι ρωτάνε τους γείτονές σου για το τι κάνεις τα βράδια. Οι πρώτες επιλογές ήταν, αναμενόμενα, καλλιτέχνες που εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις, ακόμη και αν αυτές δεν ήταν διαφωνίες πολιτικές. Ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες ήταν ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, ο οποίος είχε τραβήξει τα βλέμματα με τη στήλη του σε τοπικό ταμπλόιντ χίπικης ατμόσφαιρας, που περιέγραφαν μια άστατη ζωή, και η περιγραφή του εαυτού του από τον ίδιο: «ένας πορνόγερος», ενώ την ίδια εποχή δούλευε στο ταχυδρομείο του Λος Άντζελες. 

 Το bukowski.net έχει σκανάρει και τις 113 σελίδες από τον φάκελο του FBI και τις παραδίδει στο κοινό. Τι συμπέρασμα βγαίνει; Ότι λίγα πράγματα κατάφεραν να καταλάβουν. Οι γείτονες μιλάνε για έναν ήσυχο άντρα, που δεν ανακατευόταν στις ζωές τους. Όχι, δεν έβλεπαν γυναίκες να μπαινοβγαίνουν. 

Πέρασε κάποιες νύχτες σε κελί, μεθυσμένος. Παντρεύτηκε, πήγε δύο χρόνια σε κολέγιο. Σε συνέντευξη με το FBI είπε ότι οι στήλες του στο Tabloid "Open City" ήταν «ένα μίγμα πραγματικότητας και φαντασίας» και ότι η πρόζα είναι «εξαιρετικά εξιδανικευμένη για να δώσει στην ιστορία περισσότερο ζουμί.» O Μπουκόφσκι μέσα από φωτογραφίες 

Από το bukowski Aπόσπασμα από το «Γυναίκες» «Ήμουν αυτό που λένε αισθηματίας. Συγκινιόμουν με ένα σωρό χαζά πράγματα: γυναικεία παπούτσια κάτω από ένα κρεβάτι, μια ξεχασμένη φουρκέτα στο νεροχύτη, από τον τρόπο που έλεγαν «πάω να κατουρήσω», από τις κορδέλες τους, όταν τις έβλεπα να διασχίζουν το δρόμο 1.30 το απομεσήμερο, από τα ατέλειωτα βράδια του συντροφικού πιοτού, από τους καβγάδες, τις ψιλοκουβέντες, τότε που σκέφτεται κανείς την αυτοκτονία. Και ακόμα έλιωνα όταν ένιωθα να συντελείται το θαύμα, όταν καθόμουν μαζί τους στο αμάξι μου, όταν αναθυμιόμουν τους έρωτές μου στις 3 τα ξημερώματα, όταν μου έλεγαν ότι ροχαλίζω, όταν άκουγα τα ροχαλητά τους, όταν μόνος μου σε ένα εστιατόριο διάβαζα την εφημερίδα μου και ήθελα να ξεράσω γιατί σκεφτόμουν πως τώρα είναι παντρεμένη με έναν διανοητικά ανάπηρο οδοντίατρο. Όταν έπινα, όταν χόρευα. Όταν φλέρταρα, όταν φλέρταραν. Όταν κοιμόμουν μαζί τους...» «Και η αγάπη;» Ρώτησε η Βάλερι. «Η αγάπη δεν παρουσιάζει προβλήματα σε εκείνους που ξέρουν να αντέξουν την ψυχική φόρτιση. Είναι σαν να προσπαθείς να κουβαλήσεις έναν σκουπιδοτενεκέ στην πλάτη σου πάνω από ένα ποτάμι αφρισμένα κάτουρα.» «Οι ερωτευμένοι συχνά είναι νευρωτικοί, επικίνδυνοι. Χάνουν κάθε αίσθηση προοπτικής και χιούμορ. Γίνονται υστερικοί, ψυχωτικοί, ανιαροί. Καμιά φορά γίνονται και δολοφόνοι.» «Έτσι και αλλιώς οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αδιέξοδες. Μόνο οι δυο πρώτες βδομάδες έχουν ενδιαφέρον, μετά τα πράγματα γίνονται επίπεδα, πλαδαρά. Οι μάσκες πέφτουν και εμφανίζονται τα αληθινά πρόσωπα: τρελοί, ηλίθιοι, παρανοϊκοί, εκδικητικοί, σαδιστές, δολοφόνοι. 

Η σύγχρονη κοινωνία έχει δημιουργήσει ανθρώπους που κατασπαράσσουν ο ένας τον άλλον. Κανίβαλοι. Τα πάντα μοιάζουν με μονομαχία μέχρι θανάτου που διαδραματίζεται πάνω σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου... 

Η μεγαλύτερη διάρκεια που μπορούμε να ελπίζουμε για μια σχέση μας είναι δυόμισι χρόνια.» (Μετάφραση: Χρύσα Τσαλικίδου, εκδόσεις: Οδυσσέας) 

Αποσπάσματα από τον φάκελο του FBI 

Δηλώσεις των γειτόνων όταν ο Μπουκόφσκι έμενε στη διεύθυνση 5124 De Longpre Ave στο Λος Άντζελες «...δήλωσε ότι απ' όσο ξέρει ο ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ δεν είναι παντρεμένος και ότι δεν έχει δει ποτέ γυναίκες μέσα ή γύρω από το διαμέρισμά του. Δήλωσε ότι πιστεύει ότι δεν ξέρει αρκετά τον ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ για να σχολιάσει τον χαρακτήρα, τους συνεργάτες, τη φήμη του ή την αφοσίωση του και δήλωσε ότι δεν μπορεί να κάνει σχετικές συστάσεις για αυτό το θέμα.» «... δήλωσε ότι έμενε σε αυτή τη διεύθυνση για αρκετά χρόνια.

 Δήλωσε ότι ο ΧΕΝΡΙ ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ έμενε εκεί αλλά δήλωσε ότι δεν του μίλησε ποτέ και ότι ο ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ είναι πολύ ήσυχος και δεν άκουσε ποτέ θόρυβο από το διαμέρισμά του. Δήλωσε ότι αφού δεν ξέρει τον ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ, δεν μπορούσε να σχολιάσει την προσωπική ζωή του ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ.» Τι συμβαίνει; Διακριτικοί γείτονες; Ή ο μύθος ενός συγγραφέα χτίζεται μέσα από τα βιβλία ενός συγγραφέα; 

Πηγή: www.lifo.gr

ΕΡΤ - ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΦΩΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Θλιβερά ανθρωπάκια φιμώνουν

την Φωνή των Ελλήνων

με το κλείσιμο της ΕΡΤ!

ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!

Αδιανόητο να σιγήσει η Φωνή του Ελληνισμού της ΕΡΤ!

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

«Η Σαουδική Αραβία είναι ο τόπος έμπνευσής της για να αρχίσει να γράφει» η Αμερικανίδα Ζωή Φερράρις (Ζoe Ferraris)

«Πήγα στη Σαουδική Αραβία σαν νεαρή σύζυγος και μητέρα, όμως ζώντας εκεί κατέληξα να γίνω παιδί. Ήμουν απόλυτα εξαρτημένη από τον σύζυγό μου. Κατοικούσαμε σε μια συντηρητική γειτονιά. Ήμουν υποχρεωμένη να φοράω μαύρο μανδύα και πέπλο, όταν έβγαινα από το σπίτι ή όταν ερχόμουν σε επαφή με άγνωστους άνδρες και δεν με άφηναν να φεύγω από το σπίτι χωρίς ανδρική συνοδεία. Δεν μπορούσα να πάω για ψώνια, ούτε να πάω την κόρη μου στον γιατρό, ούτε να επισκεφθώ φίλους, χωρίς να με συνοδεύει ο σύζυγός μου. Επειδή του έγινα τέτοιο βάρος, άρχισε να με αποφεύγει. Περνούσε τόσες πολλές ώρες στα ανδρικά διαμερίσματα του σπιτιού -στα οποία μου απαγορευόταν να μπω- που δεν τον έβλεπα για πολλές μέρες. Μερικές φορές είχα την αίσθηση ότι ήμουν παντρεμένη με τη μητέρα του και τις αδελφές του. Σήμερα, όλες σχεδόν οι κόρες της πρώην κουνιάδας μου φοιτούν σε πανεπιστήμια - μερικές μάλιστα σπουδάζουν στο εξωτερικό. Έχουν κινητά τηλέφωνα και χρησιμοποιούν ελεύθερα το διαδίκτυο και όλες τους σχεδιάζουν να δουλέψουν εκτός σπιτιού. Έχουν ακόμα να αντιμετωπίσουν την μεταχείριση των γυναικών, όμως δεν ζουν στην ίδια κοινωνία που ζούσε η μητέρα τους».

Η Ζωή Φερράρις (Ζoe Ferraris), Αμερικανίδα στην καταγωγή, μετοίκησε στη Σαουδική Αραβία μετά την πρώτη επίθεση στον Περσικό Κόλπο για να ζήσει με τον τότε συζυγό της και τη μεγάλη του οικογένεια από Σαουδάραβες -Παλαιστίνιους βεδουίνους, οι οποίοι μάλιστα πρώτη φορά υποδέχονταν Αμερικάνο πολίτη στη ζωή τους.

Ο γάμος δεν ευοδώθηκε. Η νεαρή γυναίκα αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα της, αλλά η σχέση της με τη χώρα και τους ανθρώπους της έγινε αφορμή για μια σειρά αστυνομικών βιβλίων. Το πρώτο τής σειράς, το «Αναζητώντας τη Νουφ», κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Χρυσαλλίδα» και έπεται συνέχεια, καθώς οι δύο ήρωες, η Κάτια με τη μπούργκα, και ο Ναγίρ, ευσεβής Μουσουλμάνος μέχρι... κοκκάλου συνεχίζουν τις έρευνες τους....

Η συγγραφέας απάντησε στις ερωτήσεις του ΑΠΕ-ΜΠΕ και δεν δίστασε να μιλήσει για τη χώρα που η ίδια έζησε με πολλή καταπίεση, αλλά που τελικά υπήρξε και ο τόπος έμπνευσής της για να αρχίσει να γράφει.

________________________
*από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μακρυγιάννης: Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλητώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν...

    Ο Μακρυγιάννης μας θυμίζει όσα ξεχάσαμε!    

Tότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».

Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».

Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.

Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο.

Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι». Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν, ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια.

Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα.

Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.

Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.

Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι’ αυτοί τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. Τώρα θέλουν δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές.
Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον.
Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά όπου γευόμαστε, θα παρακαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή, τιμιότη. Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε “πηρεσίαν να μπούμεν”, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν…
Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμε όλες. Χρωστούν είς το Ταμείον δεκαοχτώ ΄κατομμύρια ο ένας και ο άλλος. Οι αγωνισταί, οι περισσότεροι και οι χήρες κι αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία – γεμίσαμαν πλήθος πιανοφόρια και κιθάρες. Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματα τους, λεπτό δεν τους δίνομεν από αυτά – κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματά μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον. Πως θα σωθούμε εμείς μ’ αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίαν του κόσμου ως άνθρωποι;
Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλητώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν...

Λόγιος Ερμής

Ένα σκίτσο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα...

Η Εφημερίδα των Συντακτών

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή   (29/8/2013)

http://www.efsyn.gr/?p=100676

«Για εκδίκηση στις τράπεζες πατήστε 1″…

Ρεπορτάζ-Ειδήσεις


Ο «Έμπορος της Βενετίας» αναρωτιέται: «αν μας χτυπήσετε, δε ματώνουμε; Αν μας γαργαλήσετε, δε γελάμε; Αν μας δηλητηριάσετε δεν πεθαίνουμε; Κι αν μας αδικήσετε, δεν θα εκδικηθούμε»; Μια 96χρονη Αμερικανίδα έκανε πράξη τα σεξπιρικά λόγια κι αποφάσισε να απαντήσει στην τράπεζα που της καταστρέφει τη ζωή με το ίδιο νόμισμα: αναγκάζοντάς την να υποβληθεί στην ίδια γραφειοκρατική ταλαιπωρία που υποβάλλεται κι εκείνη προκειμένου να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της.

Διαβάστε την επιστολή και, ποιος ξέρει, ίσως μπουν και σε εσάς «πονηρές» ιδέες:


«Αγαπητέ κύριε,

Σας ευχαριστώ που σφραγίσατε την επιταγή μου με την οποία σκόπευα να πληρώσω τον υδραυλικό τον περασμένο μήνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, δεν πρέπει να πέρασαν ούτε 3 νανοδευτερόλεπτα μεταξύ του σφραγίσματος της επιταγής μου και της αυτόματης κατάθεσης της σύνταξής μου από το δημόσιο!

Θα πρέπει να σας ευχαριστήσω και για το πρόστιμο των 30 δολαρίων που χρεώσατε το λογαριασμό μου ως πέναλτι για την ταλαιπωρία που προκάλεσα στην Τράπεζά σας. Η ευγνωμοσύνη μου ξεχειλίζει κυρίως γιατί με κάνατε να ξανασκεφτώ τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζω τα οικονομικά μου.

Έχω προσέξει πως κάθε φορά που προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σας η μόνη μου παρηγοριά είναι η απρόσωπη και ασύμφορη οντότητα που έχει γίνει η Τράπεζά σας.

Από εδώ και στο εξής, όπως ακριβώς κάνετε κι εσείς, θα κάνω τις συνδιαλλαγές μου μαζί σας προσωπικώς.

Οι πληρωμές της υποθήκης και του δανείου μου δε θα γίνονται αυτόματα, αλλά θα φτάνουν στην Τράπεζά σας με επιταγή στο όνομα ενός υπαλλήλου, που θα ορίσετε εσείς.

Να θυμάστε πως είναι αδίκημα να ανοιχτεί η αλληλογραφία που θα περιέχει την επιταγή από κάποιον άλλον και όχι από τον παραλήπτη.

Σας επισυνάπτω την αίτηση που θα πρέπει να συμπληρώσει ο υπάλληλος που θα ορίσετε. Σας ζητώ συγγνώμη για το 8σελιδο μέγεθός της, αλλά θα πρέπει να γνωρίζω γι” αυτόν όσα γνωρίζει η Τράπεζά σας για μένα.

Σημειώστε πως όλες οι πληροφορίες που αφορούν το ιατρικό ιστορικό του θα πρέπει να υπογραφούν από το αρμόδιο υγειονομικό τμήμα, ενώ και οι πληροφορίες για τα οικονομικά του θα πρέπει να συνοδεύονται από τα κατάλληλα θεωρημένα αντίγραφα-ντοκουμέντα.

Στη συνέχεια θα πρέπει να εκδώσω ένα PIN, τον οποίο θα χρησιμοποιεί ο υπάλληλός σας στις συναλλαγές μαζί μου. Λυπάμαι, αλλά δε θα είναι μικρότερο από 28 νούμερα – τόσα είναι και τα νούμερα που πληκτρολογώ κάθε φορά που καλώ το telephone banking και πρέπει να συνδεθώ με το λογαριασμό μου. Κι επειδή, όπως λένε, η μίμηση είναι η υπέρτατη κολακεία, επιτρέψτε μου να σας αντιγράψω.

Επιτρέψτε μου επίσης να σας γνωστοποιήσω και τα ακόλουθα.
Όταν θα μου τηλεφωνείτε, θα πατάτε τα ακόλουθα κουμπιά:
Για να κλείσετε ραντεβού να με δείτε πατήστε 1
Για να με ρωτήσετε για μια πληρωμή που δεν έγινε πατήστε 2
Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στο σαλόνι σε περίπτωση που είμαι εκεί πατήστε 3
Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στην κρεβατοκάμαρα σε περίπτωση που κοιμάμαι πατήστε 4
Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στην τουαλέτα σε περίπτωση που με καλεί η φύση πατήστε 5
Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στο κινητό μου σε περίπτωση που λείπω από το σπίτι πατήστε 6
Για να στείλετε e-mail στον υπολογιστή μου, απαιτείται ένας μυστικός κωδικός, ο οποίος και θα σας αποσταλεί εν ευθέτω χρόνω. Πατήστε 7.
Για να επιστρέψετε στο κύριο μενού και να ξανακούσετε τις επιλογές 1-7 πατήστε 8.
Για να διατυπώσετε κάποιο αίτημα ή παράπονο πατήστε 9.
Κατόπιν θα μπείτε σε αναμονή ανάλογα με την πληρότητα του αυτόματου τηλεφωνητή μου.

Καθ” όλη τη διάρκεια του τηλεφωνήματος θα παίζει χαλαρωτική μουσική. Αν, ωστόσο, χρειαστεί να περιμένετε πολύ, λυπάμαι, αλλά ακολουθώντας και πάλι το παράδειγμά σας, θα πρέπει να σας χρεώσω με ένα ποσό για τη διαδικασία.

Κλείνοντας, σας εύχομαι ένα ευτυχισμένο και λιγότερο κερδοφόρο νέο έτος.

Η ταπεινή σας πελάτισσα…»

http://www.koutipandoras.gr/

Μέρα γεμάτη θλίψη στη Γρανάδα..... Federico Garcia Lorca. 18 August 1936

Στις 18 Αυγούστου του 1936, σε ηλικία 38 ετών, δολοφονείται στην περιοχή της Γρανάδα, από τους φασίστες του Φράνκο ο Ποιητής.

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, 

Νύχτα του άγρυπνου έρωτα

Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο,
εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες.
Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός, τα δικά μου παράπονα
στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα.


Νύχτα κάτω από τους δυο. Κρύσταλλο οδύνης,
έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα.
Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες
πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο.


Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι,
τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι
του αίματος τ αστείρευτου που χύνεται.


Κι ο ήλιος μπήκε απ το κλειστό μπαλκόνι
και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του
πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη.


*Από τα “Έντεκα σονέτα του σκοτεινού έρωτα” (Ελεγεία, 2008). Μετάφραση Μάγια-Μαρία Ρούσσου

ΣΥΡΙΖΑ προς Ι. Στουρνάρα: Να μην τολμήσει να αγγίξει τις κατοικίες πετώντας οικογένειες στο δρόμο

  Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ   

για τις δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών για τις κατασχέσεις σπιτιών





Η κυβέρνηση συνολικά και ο κ. Στουρνάρας ειδικότερα με την υλοποίηση της μνημονιακής πολιτικής, αφού έχουν αφαιμάξει την πλειοψηφία της κοινωνίας μέσα από τη μείωση μισθών και συντάξεων, χαράτσια και έκτακτους φόρους που γίνονται μόνιμοι και έχοντας στείλει εκατομμύρια πολίτες στην ανεργία, είναι έτοιμοι να πάρουν και τα σπίτια.

Προειδοποιούμε την κυβέρνηση να μην τολμήσει να αγγίξει τις κατοικίες πετώντας οικογένειες στο δρόμο. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι μια νέα «σεισάχθεια» με την πρόταση που έχει από καιρό καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
_________________
- περισσότερα στο: http://left.gr/news/syriza-pros-i-stoyrnara-na-min-tolmisei-na-aggixei-tis-katoikies-petontas-oikogeneies-sto-dromo#sthash.CF6bDrjs.dpuf

To λογοκριμένο βίντεο του Κώστα Γαβρά για τον Παρθενώνα

http://youtu.be/1rFgq7MsRe8
Τhe full video of Parthenon by Kostas Gavras (was cencored by the greek church).